საქართველოს საპატრიარქოს ლანჩხუთის წმ. იოანე ნათლისმცემლის სახელობის სასულიერო გიმნაზია

დედასთან თავი ბავშვი მგონია

ავტორი: admin от 5-04-2016, 21:06
„დედასთან თავი ბავშვი მგონია, სანამ დედა მყავს არ დავბერდები..." ასე შევეგებეთ გიმნაზიის თანამშრომლები სტუმრად მოსულ ჩვენს დედებს. „დედის დღეს" გიმნაზიაში ყველა სითბოს და სიყვარულს აშუქებდა: დედები, შვილები, შვილიშვილები და შვილთაშვილებიც კი. ამ დღეს ჩვენ, გიმნაზიელები არ ვიყავით მხოლოდ სულიერი მამები, მასწავლებლები და თანამშრომლები, ჩვენ ყველა შვილები ვიყავით. დედიკოების ახალგაზრდობის ფოტოებმა უფრო მეტად შეგვაყვარა სამყარო.
„დედასთან თავი ბავშვი მგონია, სანამ დედა მყავს არ დავბერდები..." ასე შევეგებეთ გიმნაზიის თანამშრომლები სტუმრად მოსულ ჩვენს დედებს. „დედის დღეს" გიმნაზიაში ყველა სითბოს და სიყვარულს აშუქებდა: დედები, შვილები, შვილიშვილები და შვილთაშვილებიც კი. ამ დღეს ჩვენ, გიმნაზიელები არ ვიყავით მხოლოდ სულიერი მამები, მასწავლებლები და თანამშრომლები, ჩვენ ყველა შვილები ვიყავით. დედიკოების ახალგაზრდობის ფოტოებმა უფრო მეტად შეგვაყვარა სამყარო.
„დედასთან თავი ბავშვი მგონია, სანამ დედა მყავს არ დავბერდები..." ასე შევეგებეთ გიმნაზიის თანამშრომლები სტუმრად მოსულ ჩვენს დედებს. „დედის დღეს" გიმნაზიაში ყველა სითბოს და სიყვარულს აშუქებდა: დედები, შვილები, შვილიშვილები და შვილთაშვილებიც კი. ამ დღეს ჩვენ, გიმნაზიელები არ ვიყავით მხოლოდ სულიერი მამები, მასწავლებლები და თანამშრომლები, ჩვენ ყველა შვილები ვიყავით. დედიკოების ახალგაზრდობის ფოტოებმა უფრო მეტად შეგვაყვარა სამყარო.
„დედასთან თავი ბავშვი მგონია, სანამ დედა მყავს არ დავბერდები..." ასე შევეგებეთ გიმნაზიის თანამშრომლები სტუმრად მოსულ ჩვენს დედებს. „დედის დღეს" გიმნაზიაში ყველა სითბოს და სიყვარულს აშუქებდა: დედები, შვილები, შვილიშვილები და შვილთაშვილებიც კი. ამ დღეს ჩვენ, გიმნაზიელები არ ვიყავით მხოლოდ სულიერი მამები, მასწავლებლები და თანამშრომლები, ჩვენ ყველა შვილები ვიყავით. დედიკოების ახალგაზრდობის ფოტოებმა უფრო მეტად შეგვაყვარა სამყარო.
სამყარო, რომელიც დედის გარდაცვალებით გამოწვეულ ტკივილსაც იტევს. „ვერაფრით დავიჯერებ, რომ დედის გული შეიძლება მტვრად და თიხად იქცეს, ასე მგონია, მიწაში დამალული ალმასები გარდაცვლილი დედების გულებია, რომლებიც ყოველთვის გვაოცებენ თავიანთი სილამაზითა და სიმტკიცით.","- მამა მირიანის ცრემლმორეულმა სიტყვებმა ყველას სათქმელი თქვა. მამა გიორგი, თითოეული ჩვენთაგანი, რასაც ვაკეთებდით ამ დღეს, დედების თვალებში ვეძებდით თანაგრძნობას, ნუგეშს, სიხარულს. მათთვის აღელვების გარეშე სიმღერა, ცეკვა თუ ლექსის წაკითხვა ვერც პატარებმა შეძლეს. საღამო ძალიან ემოციური გამოვიდა, დედების სხივჩამდგარი თვალები უთქმელად ამჟღავნებდნენ ბედნიერებას.
სამყარო, რომელიც დედის გარდაცვალებით გამოწვეულ ტკივილსაც იტევს. „ვერაფრით დავიჯერებ, რომ დედის გული შეიძლება მტვრად და თიხად იქცეს, ასე მგონია, მიწაში დამალული ალმასები გარდაცვლილი დედების გულებია, რომლებიც ყოველთვის გვაოცებენ თავიანთი სილამაზითა და სიმტკიცით.","- მამა მირიანის ცრემლმორეულმა სიტყვებმა ყველას სათქმელი თქვა. მამა გიორგი, თითოეული ჩვენთაგანი, რასაც ვაკეთებდით ამ დღეს, დედების თვალებში ვეძებდით თანაგრძნობას, ნუგეშს, სიხარულს. მათთვის აღელვების გარეშე სიმღერა, ცეკვა თუ ლექსის წაკითხვა ვერც პატარებმა შეძლეს. საღამო ძალიან ემოციური გამოვიდა, დედების სხივჩამდგარი თვალები უთქმელად ამჟღავნებდნენ ბედნიერებას.
სამყარო, რომელიც დედის გარდაცვალებით გამოწვეულ ტკივილსაც იტევს. „ვერაფრით დავიჯერებ, რომ დედის გული შეიძლება მტვრად და თიხად იქცეს, ასე მგონია, მიწაში დამალული ალმასები გარდაცვლილი დედების გულებია, რომლებიც ყოველთვის გვაოცებენ თავიანთი სილამაზითა და სიმტკიცით.","- მამა მირიანის ცრემლმორეულმა სიტყვებმა ყველას სათქმელი თქვა. მამა გიორგი, თითოეული ჩვენთაგანი, რასაც ვაკეთებდით ამ დღეს, დედების თვალებში ვეძებდით თანაგრძნობას, ნუგეშს, სიხარულს. მათთვის აღელვების გარეშე სიმღერა, ცეკვა თუ ლექსის წაკითხვა ვერც პატარებმა შეძლეს. საღამო ძალიან ემოციური გამოვიდა, დედების სხივჩამდგარი თვალები უთქმელად ამჟღავნებდნენ ბედნიერებას.
სამყარო, რომელიც დედის გარდაცვალებით გამოწვეულ ტკივილსაც იტევს. „ვერაფრით დავიჯერებ, რომ დედის გული შეიძლება მტვრად და თიხად იქცეს, ასე მგონია, მიწაში დამალული ალმასები გარდაცვლილი დედების გულებია, რომლებიც ყოველთვის გვაოცებენ თავიანთი სილამაზითა და სიმტკიცით.","- მამა მირიანის ცრემლმორეულმა სიტყვებმა ყველას სათქმელი თქვა. მამა გიორგი, თითოეული ჩვენთაგანი, რასაც ვაკეთებდით ამ დღეს, დედების თვალებში ვეძებდით თანაგრძნობას, ნუგეშს, სიხარულს. მათთვის აღელვების გარეშე სიმღერა, ცეკვა თუ ლექსის წაკითხვა ვერც პატარებმა შეძლეს. საღამო ძალიან ემოციური გამოვიდა, დედების სხივჩამდგარი თვალები უთქმელად ამჟღავნებდნენ ბედნიერებას.

«    აპრილი 2024    »
ორშსამოთხხუთპარშაბკვი
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930